InDetail

Ok, eerst een bekentenis. Ik ben zo'n type waarvan ze zeggen dat er benzine door m'n aderen stroomt. Ik hou van het geluid van een smeuïge 6- cilinder, een roffelende V8, en alles wat daar nog weer boven zit. Heerlijk, die mechanica. Ontworpen en gebouwd door pure enthousiastelingen. Ze geven een auto karakter. "Beleving", zeggen wij oldskool liefhebbers. Euforisch kan ik worden als alleen al de motorkap opengaat. De aandacht voor detail en liefde voor kwaliteit stralen je bij de aanblik van zo'n dik blok tegemoet. En dan moet er nog worden gestart.

Lezers onder de 30 beginnen nu af te haken. "Die gozer spoort niet! Karakter? Beleving? Ok, boomer. Ja, in de jaren '60, '70 en '80 was dat vast heel leuk. Toen beseften jullie nog niet dat je de wereld aan het mollen was met uitstoot en andere gorigheid. We zitten wel in de 21e eeuw hè? Anybody home?"

"We leggen het je nog één keer uit, mister aardolie. In 1960 waren we met 3 miljard en was een auto slechts weggelegd voor de "beter gesitueerden". Nu tikken we de 8 miljard bewoners aan en is in ons rijke westen voor vrijwel iedereen boven de 18 een auto bereikbaar. Bovendien willen de bijna 3 miljard mensen in "nieuwe economieën" als China en India ook wel eens een auto bezitten."

"En wat dacht je van ons land? In 1960 reden er een kleine 500.000 koekblikken. Nu naderen we de 9 miljoen. Ben je d'r nog, meneer weemoed? Niks beleving! We willen van A naar B. Met ons gezin. Zonder files en zo milieuvriendelijk mogelijk. We hebben een planeet te redden. We delen onze auto's en die moeten bij voorkeur elektrisch zijn."

Jaha, ik weet het wel. Rationeel gezien heb ik ook geen poot om op te staan. Hoogstens mag ik een kanttekening maken over het winnen van de grondstoffen voor al die accu's. Nog te vaak gedaan door kinderen in de mijnen in China en Afrika. En mijn angst dat overleden accu's maar deels gerecycled kunnen worden, waarna ze op afvalbergen belanden in datzelfde Afrika. Waar dezelfde kinderen hun ooit gedolven metalen weer tegenkomen. En daarna doodgaan aan vergiftiging. 'Ellek voordeel hep ze nadeel' was het toch?

De politiek stuurt wereldwijd op elektrische auto's. Gesteund door een deels nieuwe generatie fabrikanten met een nieuwe visie op mobiliteit. Met de hoop op het herwinnen van verloren omzet en marktaandeel. Het gaat hard. Heel hard. Er wordt ontzettend veel energie gestoken in het sexy maken van elektrisch rijden. Elke nieuwe modelreeks is minimaal hybride of helemaal elektriek.

Was de eerste generatie EV's nog een saaie hap, met matige kwaliteit en een reikwijdte tot het einde van je straat, dan is dat beeld razendsnel 180 graden gedraaid. Pioniers zijn de maatstaf geworden. Met Tesla voorop. De gevestigde orde is voorlopig gedegradeerd tot volger. De Wet van de remmende voorsprong?

Nee, wij benzinemannetjes en vrouwtjes waren lange tijd niet onder de indruk van het werk van de grootste markt-challenger, Elon Musk. Nou ja, we waren het wel, maar deden er alles aan om dat niet te laten merken. Want hoe kon een newbee-merk als Tesla nou tippen aan de rijke historie en bouwkwaliteit van 'premium' autobouwers als Porsche, BMW, Mercedes en Audi? Nee, een Tesla voor je deur was eerder het bewijs van slechte smaak dan van succes.

Die minachting wakkerden de gevestigde fabrikanten graag aan. En dàt is iets was je bij narcisten als Musk beter niet kunt doen. Die eist zijn plekje op de apenrots keihard op. De nieuwe wedloop was daar. En communicatie speelt hierin natuurlijk weer de hoofdrol.

Op grond van de Code Voor Personenauto's (CVP) van de Stichting Reclame Code, is het verboden om snelheid, acceleratie en motorvermogen als verkoopbevorderend argument te gebruiken. Je mag het wel noemen, maar er vooral geen nadruk op leggen.

Maar waar een beetje Millennial is te overtuigen met duurzaamheid, zuinigheid, veiligheid, gadget-gehalte en ruimte, ligt dit voor de die-hard petrolheads anders. En laat dáár nou net een grote markt liggen voor EV's. Die doelgroep heeft immers meer te besteden dan jonge gezinnen die vers met een stevige studieschuld aan hun maatschappelijke carrière beginnen.

Het zit in velen. De auto als verlengstuk, bewijs van succes en status. Gefinancierd of niet. Meer dan je buurman hebben.

Dus ontbrandt een hevige strijd om de snelste en krachtigste kanonnen. Hoezo "elektrische auto's hebben geen beleving"? Waarom moet je om haverklap bij een laadpaal staan? Weet een IT-bedrijf niet hoe je supercars moet bouwen? Dat zullen we zien. En hoe pak je dat aan? Raak de gevestigde, meest Duitse, orde in het hart. Versla ze daar waar het zeer doet. Op de Nordschleife van de Nürburgring.

Voor de "ik wil gewoon van A naar B-ers": Dat is een bijzonder circuit in de Eiffel. Tegen betaling van 30 euro per rondje, mag ook jij erop. Ruim 170, veelal 'blinde' bochten, maagomdraaiende hoogteverschillen verdeeld over ruim 21 adrenaline- opzwepende kilometers zorgen voor meer beleving dan menigeen aankan. Met gevoel voor heroïek en dramatiek wordt 's-werelds snelste, openbare, eenrichtingsweg de 'Groene hel' genoemd. Dé perfecte testlocatie en imagobuilder. Draag succes dat hier bereikt wordt breed uit naar de grootste doelgroep die nog overtuigd moet worden.

Zo is een nieuwe wedloop ontstaan naar de snelste en sterkste EV. In de achtertuin van de Duitse auto-industrie, wordt effectief bewezen dat elektrische auto's zonder schadelijke uitstoot hun benzinebroeders kunnen verslaan.

Elon Musk laat hier zien dat een IT-product zonder noemenswaardige historie, gevestigde merken als Porsche het nakijken kan geven. Vooralsnog in kille cijfers, want die rijke historie wint nog makkelijk in zaken als bouwkwaliteit, communicatie tussen onderstel en bestuurder en daarmee toch weer 'beleving'. De stand van zaken in februari 2021: De nieuwste Tesla Model S, snoept 'even' 10 seconden af van het record van Porsche's Taycan. Daarmee is voorlopig Porsche nu aan zet, wat ongetwijfeld weer voor een mooi stuk communicatie zorgt in de vorm van een gelikte film op YouTube, krantenbericht of artikel in alle autobladen.

Het echte doel? Deze, vaak onbereikbare, auto's zijn vooral imago-builders. Ze laten zien dat elektrisch niet saai is en brengen oldskool liefhebbers aan het twijfelen. De buitenaardse prestaties van de topmodellen stralen af op de modalere typen, waarvan er uiteindelijk wel serieus grote aantallen verkocht moeten gaan worden.

Wat mij opvalt is dat het relatief stil blijft vanuit de hoek van organisaties voor verkeersveiligheid. Want laten we wel zijn, iedereen met een geldig rijbewijs mag straks in een Tesla S met 1120 (!) pk stappen. Met een beetje druk van je rechterteen zit je in 2,1 seconden op 100 km/h. Het wordt straks levensgevaarlijk op het zebrapad. Accelereren is makkelijk, maar goed kunnen remmen is andere koek. We hebben wel een motorrijbewijs in vermogensstappen, maar de autolobby weet dit al jaren met succes te weren. Terwijl er uiteindelijk nog geen 700.000 motoren rondrijden.

"Ja, maar wie kan er nu even 140.000 eurootjes neertellen of leasen?" Nou, als je kijkt hoeveel er al van die Tesla's rondrijden.... Maar ook de 'instapper' brengt je voor een luttele 90 mille in 3,2 seconden naar de honderd. Deze komt al meer binnen het bereik van de beter gesitueerde manager of ondernemer. Maar het zijn inmiddels niet meer alleen deze toppers die zo snel zijn.

Nu rijden op stroom "mijn" nostalgie komt verpesten, ga ik niet ineens klagen over prestaties. Maar er is wel een serieus verschil met vroeger. Zo'n dikke V8 of huilende 6- cilinder turbo hoorde je in elk geval goed aankomen. Daarom wordt er nu een soort kunstmatige sound door veel EV's geproduceerd. Je zou ze beter moeten horen aankomen daardoor.

Leuk of niet, de politiek zou zich toch moeten afvragen of dergelijke power, wel in handen moet kunnen komen van verse rijbewijsbezitters, van wie vader of moeder toevallig zo'n ding op de oprit heeft staan. Elke verkeersdode is er uiteindelijk één teveel.

Laten we wel zijn. Het is gewoon druk op de wegen van ons krappe landje. Je kan eigenlijk nergens veilig dat vermogen gebruiken. Of je rijdt de onderkant van je dure Porsche Taycan eraf op een verkeersdrempel of je neemt rotondes per ongeluk dwars door het midden. Zelfs in Duitsland wint na vele jaren de lobby om een maximum snelheid op alle Autobahnen inmiddels terrein. En Volvo heeft onlangs aangekondigd de maximum snelheid van ál haar modellen te begrenzen op 185 km/h.

Dit in contrast met de communicatie en verkoopargumenten waarmee EV's hun imago voortdurend neerzetten om ons, brandstoffers, over te halen. Snel, sneller, snelst. "Kijk eens wat we nu weer op de Nürburgring bewezen hebben?" "Porsche, eat your heart out." "Wirklich Elon? Das werden wir mal sehen!" Ik denk dat hier langzaam aan toch wat voorzichtiger mee mag worden omgesprongen. Juist voor de jongere generaties draait het om heel andere zaken dan snelheid en vermogen. En dat is niet minder dan vanzelfsprekend.

Hypocriet? Nee, de hele ontwikkeling geeft mij gewoon te denken. Hard rijden is voor mij al tijden niet meer hét ingrediënt voor beleving. Tenminste, niet op de openbare weg. Daarvoor ga ik sinds een paar jaar naar het circuit en heb ik m'n racelicentie gehaald. Ik geniet dagelijks nog wel elke kilometer met een grote grijns van het geluid van mijn BMW youngtimer 6-in-lijn. Benzine dus. Maar ook ik zal wellicht een keer overstag moeten voor de evolutie. Of niet?